Zondagochtend

Verdwenen, het witte vlokken-tapijt. Dat witte laagje dat binnen en buiten alles oplichtte, een mens naar de theelichtjes deed zoeken en je onder een warme plaid met een haakwerk tussen de vingers voor de tv deed belanden. Het roodborstje naar de voedertafel lokte, de koolmeesjes van de mezenbollen deed snoepen, de kinderen naar buiten dreef (wat zelfs in de zomer met moeite lukt).
Kortom, van sneeuw word ik helemaal vrolijk, want sneeuw doet de zon schijnen zonder zon (?!). Neem maar eens een foto in de sneeuw, gegarandeerd moet je onderbelichten (of doet je camera dat voor jou) door de weerkaatsing die al dat wit teweeg brengt.
Onnodig te zeggen dat ik er de ongemakken (auto naar garage want gloeibougie stuk) graag bijneem.

Vanochtend kon ik eindelijk mijn afgewerkte plaid stomen. Exact 2 maanden geleden postte ik mijn eerste bericht over deze lapjes. 165 vierkantjes haken, het was voorbij voordat ik er erg in had. Voorlopig stop ik hem ergens achteloos in een tas, want hij is bedoeld om de twijfelaar van dochterlief op te vrolijken. Eerst nog een nieuw behangetje tegen de muur en een nieuwe bedhemel om alles op elkaar af te stemmen.

Tussendoor beginnen we aan een nieuw projectje. Of zou ik eerst mijn vilten kussen afwerken, of toch maar de grote kast wit schilderen, of zoonlief z 'n kamer behangen, of verderwerken aan mijn quilt?
En ondertussen een nieuw haak- of breiwerk, anders wordt ik onrustig 's avonds voor tv.