Nog een Wendy Bag

Ongeveer een jaar geleden - dat weet ik dankzij wat opzoekingswerk want een blog is een beetje als een dagboek- sloot ik een mooie deal met mijn kapster. Zij kleurde, knipte & brushte mijn haar en ik maakte in ruil voor haar een handtas.
Geïnspireerd door mijn boheemse tas, beschreef ze haar ideale modelletje en tekende ik deze.
Zo kwam het dat ik ongeveer een maand geleden de vraag kreeg om nog zo 'n tas te maken. Mét een bijpassend gsm tasje.
Degene die me blij maakte met deze vraag, las bovenstaande anekdote en vond het een leuk verhaal & een leuke tas. En kent bovendien de kapster. En de tweelingdochters van mijn kapster. En mijn zoon. En mij.
De gemeenschappelijke factor tussen ons is de lagere school.
Of beter, de klas van de zoon. Of nog beter, de uitzonderlijke klas van mijn zoon. Want klassen verschillen. En wij kunnen vergelijken.
Dochter zit (nog een maand) in een klas, waar nogal eens gepest wordt & ruzie gemaakt.
Zoon daarentegen zat in een klas die vanaf de eerste kleuterklas aan mekaar hing, en waar respect voor de anderen een heel gewone zaak was.
Nu heeft hij bijna het 2de middelbaar achter de rug op een andere school, en nog steeds hebben zij, die samen naar de lagere school gingen een bijzondere band.
Ik probeer tot de pointe te komen.
Tessa, al sinds de kleuterklas bevriend met zoon, gaf me enkel de hint dat de hoofdkleur blauw mocht zijn en dat ze zich voor de rest graag liet verrassen. Lef heeft ze wel, want een verrassing ... is gewaagd.
Gelukkig kon ik beroep doen op zoon & dochter en af en toe naar hun gedacht polsen.
Uiteindelijk werd het deze combinatie.
En ze vindt het goed. Ze is er blij mee. Nog beter, ze vindt ze supermooi!

De bodem & paspel maakte ik uit stevig nepleer dat ik versterkte ik met plakkatoen. Het nepleer kocht ik vorig jaar bij Fibrex in Moeskroen.
Het rode bollenstofje is van Michael Miller, het blauwe een Aunt Grace-stofje.