Verloren

Of beter gezegd: Vergeten.
Afgelopen zondag gingen wij samen voor 't eerst met de trein vermits ik te moe was om met de auto te rijden. Naar een feestje in Mechelen. En met de trein, da 's eigenlijk plezant.
Lekker slapen of rusten.
Of breien & haken als je uitgeslapen bent.
Dus nam ik mijn voorraadje wol & materiaal mee. Ik moest maar eens plots uitgerust zijn voordat we aankwamen. En dan niks om handen hebben.
Er gingen mee: een rondbreinaald (de spellingcorrector denkt dat ik ter plekke dat woord uitvind), een haaknaald, een schaar & 6 bollen wol. Want creatieve mensen zijn soms wispelturig. Het ene moment hebben ze zin in rood, het andere in groen. Geel propte ik er ook nog bij. In mijn schattige breitasje.
Dat breitasje staat nu schattig te wezen op een ander. En dat doet pijn. Aan de emotie.

Gelukkig maakte ik de dag voordien een foto van mijn tasje, terwijl de kinderen Twister speelden.
Dit jaar niet met bruine zeep wegens op en een beetje prikkend op de blote huid, maar met een halve bus namaak-d.r.e.f.t.
Lollig dat dat was!
Hoort u tussen de regels door hoe cynisch dat voorgaande zinnetje klonk?
Want ondertussen is mijn tasje nog steeds niet terecht. Mijn kinderen wel. Eentje ligt hier beneden te snurken op de zetel. De hele nacht gebabbeld met vrienden in de tent. Veertien jaar, en dat doet al nachtpost. En dat is een mannelijk kind hé!
Het andere ligt boven te rusten. Morgen op kamp.

Wie mijn tasje ergens te lande tegenkomt mag mij altijd een berichtje sturen. Daar wordt ik heel vrolijk van.
Ik vergat het naar alle waarschijnlijkheid in het station van Mechelen rond 20.15u. Maar evengoed kan het mee op de trein Mechelen-Neerpelt zijn gestapt, want het werd pas gemist in Lier, toen we wachtten op de verbinding naar huis.
Als dat tasje ook nog wat inhoud heeft, brei of haak ik graag een muts of een sjaal. Voor de dappere vinder.
In rood, groen of geel. Of blauw of grijs of zwart.