Chez K

Ja, ik heb een groot risico genomen: een nieuw dekbedovertrek maken voor mijn bijna 13-jarige zoon zonder zijn mening over het stofje te vragen. Da 's durven, want sinds de 3de kleuterklas laat meneer zich niet meer opleggen welke kleren te dragen. Heel wat anders dan de bijna 11-jarige dochter, die nog steeds in pyama naar beneden komt als haren tenue 's ochtends niet klaarligt.
Weg met de vooroordelen, al heeft de zoon wel degelijk mannelijke genen: kast of schuif dichtdoen wanneer je er iets uithaalt? Oepsie, vergeten. Ondergoed in de wasmand ipv op de grond naast het bed? Ook al vergeten. Schoolboeken in het nieuwe kastje ipv op bureaustoel en grond?  Genen tijd (lees: geen goesting). Kersenpitkussen 's ochtends terug mee naar beneden? Ik sjoemel het uwe straks gewoon mee.
Geloof mij, ik doe al jaren veel pogingen om van hem een nieuwe toekomstige man te maken, maar de genen blijven onvermurwbaar, al bakt hij met plezier heerlijke chocoladecake en maakt hij regelmatig lekkers uit dit superleuke kinderkookboek.
Gelukkig is hij heel content met z 'n nieuwe dekbed! Ja, ik ken hem toch een beetje, die zoon van mij.

 

Voor het kussen kocht ik een effen bijpassend stofje in de Eurotex. De bovenkant bestaat uit 2 lagen stof. Op het bruine flanel tekende ik een gitaar die ik rondom zigzagde. Nadien knipte ik de bovenste laag weg.