Boeken kaften

1 september en het daarbij horende boekengekaft is al even gepasseerd. De meesten mochten gekaft op de reguliere manier, eentje op een manier die ik nog niet kende dus leerden wij weer iets bij.

Mijn eigenste boekje verdiende ook een mooie kaft, namelijk eentje van stof. Een manier van kaften die velen onder jullie reeds kennen. Simpel maar efficiënt. Met als extraatje een pennenhouder.

Het stofje doet mij een beetje terugdenken aan het eerste leerjaar met zuster Michaël als juf. Van digitale borden was toen nog geen sprake, van computers evenmin.
Het grote groene schoolbord met mooie houten rand, de potloodslijper op haar bureau waarbij je aan een hendeltje mocht draaien om je potlood te slijpen, *betrapt worden op duimzuigen*, op 6 december je sinterklaasspeelgoed mee naar school mogen brengen, *je plas moeten ophouden tot aan de speeltijd, ook al was het dringend*, *het was echt hééél dringend zuster*, bikkelen op de speelplaats, in je vinger gebeten worden door een muis die uit het gazon kwam piepen en die je met de staart omhoog tilde, ... leuke herinneringen!

P.S. Bikkelen was een spelletje met 5, oorspronkelijk metalen, later ook plastic 'bikkels'

Het bestaat!

Na het publiekelijk maken van mijn nieuwe wintercollectie accessoires op feesboek kreeg ik een zomerse maakvraag. En wel van de mevrouw van wie ik vorig jaar mijn schitterend ladenkastje kocht.
Haar dochter beviel onlangs maar woont tijdelijk in the U.S.A. alwaar het weer nog een tijdje zomers blijft.
Ze vroeg me om een identiek setje ieniemienie teenslippers te maken die ze een tijdje geleden ergens had zien passeren op 't internet.
Na enig zoekwerk doken de eerste beelden van gehaakte babyteenslippertjes op.
Nu staat er hier een paar te wachten op een reisje over de Atlantische Oceaan. Lucky them.
Veel handleiding vond ik niet op 't internet, maar met wat tips & goede foto 's hier en daar lukte het na wat gepriegel om dit paar in maatje 18 te haken.
Echt wel heel schattig hoor nu ik ze van dichtbij zie.

De poestas

Na een aantal Wendy Bags liet ik me verleiden door een bestaand patroontje dat ik al bloghoppend tegenkwam bij Dixie Mango.
Een iets simpeler modelletje dat ik lichtjes aanpaste in de details.
Het poezenstofje kocht ik een tijdje geleden op een homesale oftewel privé stockverkoop bij een lieve collega van Het Leuvens Stiksel die als quiltjuf een hele schatkelder vol leuke stofjes verzamelde in de loop der jaren.
Nu ook mijn dochter in 't middelbaar zit zal het niet meer lang duren eer ze om een tas vraagt en dan staat deze alvast klaar.

Carla Broekhuizen

Ongeveer 3 weken geleden vroeg Carla me om 2 mutsjes te maken voor fotoshoots met baby 's.
Carla ken ik sinds een jaar of tien. Van toen we nog hoofdzakelijk met fotografie bezig waren en beelden postten in een community van allemaal fotografen. Een zalige tijd, want daar werd de basis van enkele fijne vriendschappen gelegd. Ondertussen maakt zij nog steeds fantastisch foto 's en sloeg ik noodgedwongen een andere weg in.
Carla 's beelden zitten altijd vol humor, vaak met een statement, hebben lef en tonnen karakter.
Wie van Boho houdt, zal nooit uitgekeken raken op haar kleurgebruik.

Regelmatig werkt ze met volslanke modellen, en werd zo onlangs alwéér winnaar van een fotowedstrijd. Ditmaal eentje die Olympus organiseerde. De foto lokte heel wat controversiële reacties uit. Olympus heeft zijn doel bereikt!

Welsh Corgie Tjerk Jan was meer dan eens model, met vaak hilarische taferelen tot gevolg.

Ondertussen besliste ze om Hell O Pretty op te nemen in haar warme nest. Ongetwijfeld komen daar typische Carla-beelden van. Hell O Pretty is een naaktkat ....

Baby Royce draagt hier het mutsje. De foto lijkt wel uit een catalogus te komen. Ze is dan ook een pro op alle gebied!

Badkamerklok opleuken

Als grote Spanje-fan wilde ik ooit in mijn leven typisch Spaanse tegels verwerken ergens in huis.
De toenmalige echtgenoot kon zich daar niet in vinden dus toen ik na de scheiding & 2 jaar huren opnieuw een oud huisje kocht, moesten daar op één of andere manier sfeervolle Spaanse tegels in.
Nog steeds ben ik er verliefd op.
Onlangs kocht ik voor de badkamer een saaie witte klok bij Ikea, want liefst wil ik altijd & overal weten hoe laat het is.
Om extra kleur in de badkamer te brengen heb ik met behulp van karton, (g)een (Spaanse) landkaart & katoenen garen een streepje Caraïben toegevoegd.

Hiervoor knipte ik uit karton een cirkel, beplakte dat met een wegenkaart, ponste met een gaatjestang op regelmatige afstand van elkaar gaatjes en haakte daar een randje aan. Muy simple pero bonito, no?

Originele verjaardagskaart met Tutorial

Eens iets helemaal anders dan met haak-/brei-/naald.
Dit oorspronkelijke ideetje kwam ik onlangs tegen op Pinterest. Altijd leuk, ideetjes met letters. In dit geval geschenkverpakking.

Vermits enkele vriendinnen binnenkort verjaren, leek het me leuk om dit principe om te toveren tot een verjaardagskaart.

Het stappenplan heb ik niet gefotografeerd maar ga ik hier tekstueel uit de doeken doen.
In Photoshop heb ik een A4-tje gemaakt met 'Gelukkige Verjaardag' en de blokken strategisch geplaatst zodat je, als je ze op deze manier afdrukt, meteen 2 kaarten kan vouwen nadat je je blad doormidden hebt gesneden.
De PDF die ik ervan maakte kan je hier vinden en gewoon afdrukken op teken- of ander stevig papier.
Vouwen, zoeken, omlijnen, wensen schrijven en versturen maar!

Verloren

Of beter gezegd: Vergeten.
Afgelopen zondag gingen wij samen voor 't eerst met de trein vermits ik te moe was om met de auto te rijden. Naar een feestje in Mechelen. En met de trein, da 's eigenlijk plezant.
Lekker slapen of rusten.
Of breien & haken als je uitgeslapen bent.
Dus nam ik mijn voorraadje wol & materiaal mee. Ik moest maar eens plots uitgerust zijn voordat we aankwamen. En dan niks om handen hebben.
Er gingen mee: een rondbreinaald (de spellingcorrector denkt dat ik ter plekke dat woord uitvind), een haaknaald, een schaar & 6 bollen wol. Want creatieve mensen zijn soms wispelturig. Het ene moment hebben ze zin in rood, het andere in groen. Geel propte ik er ook nog bij. In mijn schattige breitasje.
Dat breitasje staat nu schattig te wezen op een ander. En dat doet pijn. Aan de emotie.

Gelukkig maakte ik de dag voordien een foto van mijn tasje, terwijl de kinderen Twister speelden.
Dit jaar niet met bruine zeep wegens op en een beetje prikkend op de blote huid, maar met een halve bus namaak-d.r.e.f.t.
Lollig dat dat was!
Hoort u tussen de regels door hoe cynisch dat voorgaande zinnetje klonk?
Want ondertussen is mijn tasje nog steeds niet terecht. Mijn kinderen wel. Eentje ligt hier beneden te snurken op de zetel. De hele nacht gebabbeld met vrienden in de tent. Veertien jaar, en dat doet al nachtpost. En dat is een mannelijk kind hé!
Het andere ligt boven te rusten. Morgen op kamp.

Wie mijn tasje ergens te lande tegenkomt mag mij altijd een berichtje sturen. Daar wordt ik heel vrolijk van.
Ik vergat het naar alle waarschijnlijkheid in het station van Mechelen rond 20.15u. Maar evengoed kan het mee op de trein Mechelen-Neerpelt zijn gestapt, want het werd pas gemist in Lier, toen we wachtten op de verbinding naar huis.
Als dat tasje ook nog wat inhoud heeft, brei of haak ik graag een muts of een sjaal. Voor de dappere vinder.
In rood, groen of geel. Of blauw of grijs of zwart.