Gezien en goedgekeurd

Nadat de vorige 2 tasjes werden afgekeurd maakte ik een derde exemplaar met de lapjes leder die ze zelf uitkoos. Mijn 'vrijheid' bestond enkel uit het kiezen van een voeringsstofje.
Omdat ze 2 jaar geleden met haar meter Parijs bezocht, leek dit het ideale extraatje.

Het sluitingsmechanisme van de vorige 2 tasjes vond ik zelf niet wauw en zo kwam het dat ik zaterdag met een setje metalen drukknopen thuiskwam.
Een beetje onzeker probeerde ik alle onderdelen met enkele tikken van de hamer te bevestigen wat wonderwel lukte. Er belandde maar één deeltje in de vuilbak wegens krom geklopt. Leergeld, u weet wel.

Na een mistige shortski met de papa, kon ze gisteravond haar tasje eindelijk uitpakken.
De twinkeling in haar ogen vertelde alles!

Ondertussen liggen er nog 2 tasjes te ontstaan.
Met iets meer kleur.

Tasje

Zou het kloppen, dat spreekwoord van derde keer goede keer?
Vorig jaar naaide ik voor het lentefeest van mijn dochter een tasje waarin ze enkele spulletjes kwijt kon. Zij koos het stofje, ik tekende een modelletje, niet te groot, niet te klein.
Het tasje vergezelde haar vanaf toen elke dag.
Onlangs scheurde het schouderlint door dagelijks gebruik dus vroeg ik haar om een nieuw stofje te kiezen.
Omdat ze niet meteen iets vond tussen de vele stofjes die mijn kasten vullen, koos ik zelf iets uit waarvan ik dacht dat het bij haar rustige karakter en stijl paste. Het schouderlint werd ditmaal goed verstevigd.
Mis gegokt.

Liever wilde ze eentje in onopvallend grijs.
Dus maakte ik eentje uit onopvallend grijs leder, met een contrasterend poezenstofje op de klep.

U raadt het al, ik gokte weer mis. De knoop vond ze 'lelijk' en het stofje op de klep was te druk en te contrasterend.
Eergisteren koos ze na lichte druk, een ecru lederen lap. Ik laat u binnenkort het resultaat zien. En een tevreden dochter als dat spreekwoord klopt.

En poes Toulouse, die heeft vandaag een slaapplekje gevonden op haar bed. Een bed dat een dikke week onbeslapen blijft, door haar dan toch.

Haken op de bus

Gisteren toog ik eindelijk naar een goede vriendin uit Leuven.
Stukje met de auto, stuk met de bus.
Ik wrong mijn auto tussen 2 wagens op de carpoolparking zodat ik enkel de ruimte van een spelonk had om uit mijn wagen te geraken.
Mijn oog viel op deze gezellige 'bak'.
Toen mijn kinderen de wereld aanschouwden,  verschenen de eerste stickers met 'Baby on board'.
Ondertussen blijkt de hoeveelheid informatie over gezinsuitbreiding amper leesbaar in één oogopslag.

Even verderop viel de blauwe hemel op. Mijn hoofd.
Een welkome reisgezel na maanden van sneeuwvlokken en regendruppels.

De plaat werd minder fraai op de begane grond.
Al overtrof het hemelsblauw met zonnegeel-gevoel het knisperende kristal.

Onderweg kwamen we in een file terecht wegens ongeval met volledige wegversperring op de A2, en werd het autosnelwegverkeer afgeleid via het dorp waar wij passeerden.
Het moment om mijn haakwerk boven te halen en te genieten van de zon op mijn neus. Dit keer een fantasiegaren met vrolijke kleurtjes dat ik ook in 't blauw kocht.

Met de bus, da 's altijd een beetje avontuur!
Aangekomen liepen we samen even het Depot binnen dat net tegenover het station ligt. Na één minuut werden we teruggefloten want de concertzaal was niet geopend voor publiek, enkel voor de kuisploeg. Maar ik moest en zou weten of mijn concertfoto er na de renovatie nog hing. En jawel hoor, Daan hing als eerste van de reeks het beste van zichzelf te geven. Altijd plezant om je naam onder zo 'n foto te zien staan.

Nadien wachtte er een fijne babbel, een milde koffie uit Honduras in koffiehuis Onan en gezellige lunch op haar appartement, tevens een prachtig plekje om even te bekomen alvorens te terugreis aan te vangen.
Deze keer iets minder avontuurlijk weliswaar. Volle bus met nog één plaatsje, volle blaas met rit over een aantal kasseiwegjes, en halte te vroeg gebeld niet meegerekend.

Lente in zicht!

Volgens mij spreekt vandaag iedereen het woord 'lente' op z 'n minst één keer uit.
Zo zag ik gisteren een reportage over de 'Blauwe Zones' in de wereld, zones waar héél veel mensen héél oud worden zoals in Okinawa. De zon speelt daarin een grote factor als leverancier van vitamine D.

Ik twijfel er niet aan dat ook stress een rol speelt. Niet dat ik daarom deze thee meebracht uit Londen. De verpakking was gewoon te mooi.

 

Terwijl mijn hoofd al enkele weken op lentemodus draait wat betreft de Octopoescollecie kreeg ik vorige week nog de vraag voor winterse accessoires. Zouden dit dat dan de laatste zijn die ik breide afgelopen weekend?

 

London voor kids

Dus togen wij met ons drieën drie dagen naar Londen tijdens de krokusvakantie.
Om de hoek stapten we op de bus van 6u naar 't station van Diest waar de trein ons bracht tot Brussel Midi en de Eurostar ons dropte in Londen. Zomaar in één ruk.

Onze bagage dropten we in het depot van het hotelletje zodat we aan de planning van dag 2 konden beginnen want sneeuw & regen was niet voorzien bij het plannen van dag 1.
Zoon was meteen gefascineerd door het metrogebeuren.

Eerste halte werd Oxford Circus met een bezoek aan Topshop, maar waar vooral Hamleys en de Apple Store hen de tijd deden vergeten.
Namiddag hielden we enkele uurtjes siësta om tegen de avond verlicht Londen te ontdekken.

Piccadilly Circus gevolgd door de M&M shop, want deze trip zou een combo van leerrijk & kindvriendelijk worden. En Chinatown, een beetje een cultuurschok, met restaurantetalages vol gelakte eenden.

Dag 2 begon droog en bracht ons naar Camden Town. De koude dreef ons naar een koffiestalletje aan de oever van Regent 's Canal waarna we Camden doorkruisten en afdaalden naar de buik van Cyberdog.
We wandelden nog even langs Regent 's Canal en door Primrose Hill en gingen opwarmen in een leuk toevallig ontdekt restaurantje, genaamd 'My Village'.

 

 

 

Na alweer een deugddoende siësta op onze hotelkamer, deed een verlichte Tower en Tower Bridge onze harten sneller slaan. Het uitzicht over de Thames mocht er wezen en The Shard was een ideaal oriëntatiepunt.

Op dag 3 waren we onverwacht getuige van the Changing of the Guards aan Buckingham Palace, nadat we Big Ben even een blik gunden en the London Eye in het vizier kregen.

Eindigen deden we met een slentertocht langs Oxford Street en een lange rustpauze met heerlijke scones en een koffie ter grootte van een emmer in good old Marks & Sparks/Spencer.

Budgetvriendelijk Londen

Omdat de zoon over 3 maanden 15 wordt, en de dochter 13 besloot ik vorig jaar om mijn spaarpotje de komende tijd te reserveren voor trips naar het buitenland.
Over niet eens zoveel jaren wil hij niet meer mee met z 'n moeder, en dus wil die moeder graag nú herinneringen opslaan voor later.

Als single ouder is het budget beperkt. Maar ik leer hen dat je met een klein budget ook veel kan, al vergt dat misschien wat meer creativiteit.
En creativiteit hebben wij gelukkig in huis.

Een maand geleden vond ik een budgetvriendelijke reistip in mijn mailbox dankzij de nieuwsbrief van Eurostar. Wakker worden vóór de haan ging kraaien speelde voor een keer in mijn voordeel.
Met een dosis berekende impulsiviteit boekte ik die ochtend 3 tickets aan halve prijs.
Als kers op de taart reserveerde ik een vroege heenreis en de laatste terugreis met tussenin een logement in een budgetvriendelijk Engels hotelletje vlakbij St Pancras station en de metro

Beeld u in: een voorgevel die niet zou misstaan in een Britse M' Lord-reeks, tapijt overal waar je je voeten zet, Engels ontbijt in de kelder met uitzicht op de benen van menig passant. Kortom, bed, bad & ontbijt in een rustige buurt.
Boeken deed ik bij booking.com waar je tot 2 dagen voor je verblijf kostenloos! kan annuleren.

Wat staat er zoal op het budgetvriendelijke programma?

Primrose Hill ipv The London Eye.
London Walk 'The Tower Tour' ipv een bezoek aan The Tower.
Streetfood in Brick Lane, Regent 's Park road, Spitalfields ipv op restaurant.
Tate Modern met gratis tentoonstellingen. Wandeling aan het Regent 's Canal.

Om een idee te krijgen van Little Venice aldaar:

 of naar grotere waarschijnlijkheid:

Tussendoor lassen we genoeg rustpunten in om moeder op de been te houden. Want die heeft zich onlangs geabonneerd op de nieuwsbrief van de TGV.

Rondbreien op z 'n Duits

Enkele weken geleden kreeg ik de vraag om een poncho te maken. Ik toonde enkele mogelijke modellen en ging aan de slag met pure, zachte wol in 2 variëteiten.

Het breien met rondbreinaalden leerde ik mezelf enkele jaren geleden met deze handleiding. Handig met de foto 's erbij. Bij mij gaat het wel een stuk trager dan met rechte naalden, maar dat is geen optie voor een poncho als je geen naad wil.

Gisteren breide ik de laatste steken en werd hij afgewerkt. Hij weegt wel wat met z 'n 900gr!

Fijn weekend en een fijne krokusvakantie!
De kinderen en ik gaan er volgende week even tussenuit om elders cultuur op te snuiven.
En £ te spenderen.